📅 Data publikacji: 08.08.2025
Wybór odpowiedniego oprogramowania CAD to kluczowy element przygotowania modeli do druku 3D. Ze względu na różnorodność form i branż, z jakich korzystają użytkownicy — od hobbystów po inżynierów lotniczych — narzędzia te muszą spełniać wiele wymagań: intuicyjny interfejs, precyzyjne modelowanie parametryczne, kompatybilność z popularnymi formatami (.STL, .OBJ, .AMF), możliwości edycji siatek (mesh editing), a także integrację z popularnymi slicerami. 😊
Oceniając program CAD pod kątem druku 3D, warto zwrócić uwagę na następujące kryteria:
W dalszej części porównania przyjrzymy się pięciu popularnym narzędziom: Tinkercad, FreeCAD, Fusion 360, SolidWorks, Blender oraz platformie Onshape. Każde z nich ma swoje unikalne zalety i ograniczenia — omówimy je szczegółowo, byś mógł wybrać rozwiązanie idealne dla Twoich potrzeb. 🚀
Tinkercad to darmowe, przeglądarkowe narzędzie skierowane do początkujących. Jego główne zalety to prostota interfejsu i ogromna baza gotowych kształtów (prymitywów) umożliwiająca szybkie tworzenie modeli. Idealne do edukacji i projektów hobbystycznych. Niestety, brak zaawansowanego modelowania parametrycznego i ograniczona kontrola nad siatką 3D to wąskie gardło dla projektów inżynierskich. Integracja z drukarkami Ultimaker i MatterControl odbywa się przez eksport .STL. 😊
FreeCAD — otwartoźródłowy i darmowy system CAD parametryczny. Umożliwia zaawansowane szkice 2D, modelowanie bryłowe, generowanie złożeń i podstawową edycję siatek (moduł Mesh Workbench). Dzięki Python API można tworzyć skrypty automatyzujące powtarzalne operacje. Wadą są niestabilne aktualizacje, dość surowy interfejs i konieczność samodzielnej konfiguracji środowiska. Oprogramowanie doskonale nadaje się do projektowania części mechanicznych, a liczne społecznościowe pluginy rozszerzają funkcjonalność. 🔧
Fusion 360 to jedno z najpopularniejszych narzędzi w segmencie hobbystyczno-profesjonalnym. Łączy parametryczne modelowanie, szkicowanie, symulacje MES oraz CAM. Przechowywanie projektów w chmurze ułatwia pracę zespołową i współdzielenie plików. Wbudowany moduł przygotowania do druku oferuje prostą analizę grubości ścian, automatyczne usuwanie interferencji oraz generowanie podpór. Autodesk oferuje darmowe licencje edukacyjne i startupowe (do 100 tys. USD przychodów rocznie). Minusem może być konieczność stałego połączenia z internetem i subskrypcyjny model cenowy. ☁️
SolidWorks to branżowy standard CAD parametrycznego. Oferuje zaawansowane narzędzia do zestawiania złożeń, analizę wytrzymałościową (Simulation), konwersję siatek i integrację z materiałami. Dzięki dodatkom typu 3DEXPERIENCE możliwa jest współpraca w chmurze. SolidWorks integruje się z dedykowanymi pluginami do druku (np. Materialise Magics), co umożliwia zaawansowane przygotowanie druku przemysłowego. Wysoka cena licencji i koszty utrzymania stawiają go jednak poza zasięgiem wielu małych firm i hobbystów. 🏭
Choć Blender znany jest przede wszystkim jako narzędzie do grafiki komputerowej i animacji, sprawdza się również w modelowaniu organicznym i retopologii siatek 3D. Liczne dodatki (np. Mesh Inspection, 3D Print Toolbox) pozwalają analizować i naprawiać modele przed eksportem do .STL. Blender nie oferuje natywnego, parametrycznego modelowania CAD, ale jego elastyczność i otwartoźródłowy charakter czynią go cennym w portfolio projektanta druków artystycznych i figurkowych. 🎨
Onshape to profesjonalna platforma CAD działająca w chmurze, obsługiwana przez przeglądarkę. Umożliwia parametryczne modelowanie, współpracę w czasie rzeczywistym i kontrolę wersji. Zaimplementowany moduł eksportu do drukarek 3D oferuje podstawową analizę druku: błędy siatki, grubość ścian, generowanie podpór. Model biznesowy oparty na subskrypcji chmurowej ułatwia dostęp, ale brak wersji offline może być przeszkodą w warunkach ograniczonego dostępu do internetu. 🖥️
Wybór oprogramowania CAD zależy od stopnia zaawansowania projektu i budżetu:
Przyszłość rozwoju CAD dla druku 3D to automatyczna naprawa siatki przy imporcie, sztuczna inteligencja podpowiadająca optymalny kształt w kontekście wytrzymałości i druku, a także pełna integracja z systemami IoT drukarek w fabrykach. Drugim ważnym trendem są rozwiązania low-code/no-code, które pozwolą użytkownikom nietechnicznym generować parametryczne projekty w kilka minut. Wreszcie, rozwój otwartoźródłowych formatów jak .3MF i biblioteki plug-inów zwiększy interoperacyjność narzędzi i przyspieszy iteracje projektowe. 🌍
Podsumowując: narzędzie CAD do druku 3D powinno być wybierane świadomie, z uwzględnieniem potrzeb projektu — od prostych detali edukacyjnych po skomplikowane części inżynierskie. Dzięki temu maksymalizujemy efektywność procesów i jakość finalnych wydruków. 🚀